دیه، مجازات قتل دختر در پژو 206 - آقای معلم

به گزارش ایران، رسیدگی به این پرونده از سال 96 با مرگ مشکوک دختر جوانی به نام سحر در یکی از بیمارستان های تهران آغاز شد؛ پس از تحقیقات اولیه مأموران تعیین شد که وی ساعاتی پیش از مرگ در حالی که بشدت خونریزی داشته از داخل خودرو پسر جوانی در خیابان اندرزگوی تهران پیاده شده و عابران در تماس با اورژانس او را به بیمارستان منتقل نموده اند.

یکی از شاهدان به پلیس گفت: من شماره پلاک خودروی پژو 206 را که دختر جوان از آن پیاده شد برداشتم.

با به دست آمدن شماره پلاک خودرو مأموران راننده را که پسر جوانی به نام فرهاد بود شناسایی و بازداشت کردند.

فرهاد پس از دستگیری به درگیری با سحر و زدن یک ضربه به ران پای او اعتراف کرد و گفت: من این دختر را اصلاً نمی شناختم و به زور سوار ماشینم شد.

چند بار از او خواستم تا پیاده گردد اما او توجهی نکرد و در نهایت مجبور شدم ضربه ای به پای او بزنم که همین ضربه باعث خونریزی شد. واقعاً نمی دانستم که ضربه به پا هم می تواند کشنده باشد.

در ادامه تحقیقات تعیین شد سحر تنها فرزند خانواده اش بوده و سال ها با مادرش در امریکا زندگی می نموده و 3 سال پیش به ایران آمده و تنها بوده است. وقتی مادر مقتول از موضوع آگاه شد به ایران آمد و از قاتل فرزندش شکایت کرد.

به این ترتیب پرونده با صدور کیفرخواست علیه متهم صادر و پرونده برای رسیدگی به شعبه 2 دادگاه کیفری استان تهران فرستاده شد، هرچند ولی دم در روز رسیدگی به پرونده در دادگاه حاضر نشد اما با توجه به شکایتی که مطرح نموده بود وکیل او درخواست مادر مقتول را مطرح نمود.

سپس متهم به صندلی رفت و گفت: من تازه ماشین خریده بودم و به همراه یکی از دوستانم به خیابان اندرزگو رفتیم. دقایقی باهم گشتیم بعد برای اینکه شیرینی ماشینم را به دوستم بدهم به رستوران رفتیم اما دوستم سوییچ ماشین را گرفت و رفت. در ابتدا فکر کردم تلفنش را در ماشین جا گذاشته اما وقتی دیدم بعد از 20 دقیقه نیامد به سراغ ماشین رفتم که دیدم دوستم رضا با دختری داخل ماشینم نشسته اند. به رضا گفتم این کیه؟ گفت برو داخل رستوران چند دقیقه دیگر می آیم و برایت شرح می دهم. من رفتم و نیم ساعتی نشستم اما از رضا خبری نشد تا اینکه دوباره به سراغ ماشینم رفتم و دیدم هنوز با همان دختر در داخل ماشین نشسته اند. خیلی ناراحت شدم و با رضا جر و بحث کردم بعد سوار ماشینم شدم و به آن دختر هم گفتم از ماشین من پیاده شو اما توجهی نکرد و گفت تا پولش را از رضا نگیرد پیاده نمی گردد.

من گفتم این مسائل به من مربوط نیست ولی سحر آغاز به داد و فریاد کرد؛ برای اینکه او را بترسانم کارد میوه خوری که در داخل داشبورد ماشینم بود برداشتم و تهدیدش کردم تا پیاده گردد اما سحر به جای اینکه بترسد با من درگیر شد و چاقو به ران پایش خورد بعد از ماشینم پیاده شد و آغاز به داد و فریاد کرد و من از ترس فرار کردم.

بعد از گفته های متهم، هیأت قضات شعبه 2 دادگاه کیفری استان تهران وارد شور شدند و به اتفاق آرا متهم را در قتل شبه عمد مجرم شناخته و به پرداخت دیه محکوم کردند.

این حکم مورد اعتراض مادر مقتول نهاده شد و پرونده برای آنالیز مجدد به دیوان عالی کشور ارسال شد. قضات دیوان عالی کشور حکم دیه را نقض نموده و پرونده را برای آنالیز به شعبه هم عرض فرستادند و متهم در شعبه 10 دادگاه کیفری استان تهران محاکمه شد.

در این جلسه هم متهم بار دیگر اظهاراتش را تکرار کرد و گفت: قسم می خورم که عمدی در کارم نبوده و اصلاً متوجه مجروح شدن مقتول نشدم، حتی اگر یک درصد به فکرم می رسید کارد میوه خوری می تواند عامل مرگ یک نفر باشد خودم او را به بیمارستان می رساندم.

با خاتمه اظهارات متهم قضات برای تصمیم گیری در این خصوص وارد شور شدند و متهم به خاطر قتل شبه عمد بار دیگر به پرداخت دیه محکوم شد.