تکنیکهای بستن بانداژ - آقای معلم

مترجم: رزیتا ملکی زاده

منبع:راسخون

بسته به این که کدام قسمت از بدن آسیب دیده باشد و نوع آسیب چگونه باشد، بایستی جهت تسهیل بهبودی سریع به تکنیک های خاص بستن باند متوسل شوید.

آیا می دانستید؟

به لحاظ تکنیکی، واژه بانداژ اشاره به پارچه ای دارد که جهت ثابت نگه داشتن پانسمان (عملی که طی آن زخم با محلول ضد عفونی و غیره شسته و پوشش استریل بر روی آن قرار داده می گردد) مورد استفاده قرار می گیرد و نه خود پانسمان.

باند، پارچه ای است که جهت نگه داشتن پانسمان پزشکی و یا ناحیه آسیب دیده بدن مورد استفاده قرار می گیرد. باند انواع مختلفی دارد که از نوارهای پارچه ای ساده تا انواعی که به طور ویژه مخصوص یک ناحیه خاص از بدن باشند، طبقه بندی می شوند. نیازی به گفتن نیست که جعبه کمک های اولیه شما بدون این باندها ناقص می باشد. نه تنها مهم است که آنها را درون جعبه کمک های اولیه داشته باشید، بلکه ضروری است که در نحوه بستن این باندها تبحر داشته باشید؛ و یا حداقل تکنیک های مقدماتی بستن آنها را بدانید.

اصول مقدماتی بستن باند

باند بطور محکم در اطراف ناحیه آسیب دیده جهت نگهداشتن پانسمان و یا جلوگیری از خونریزی پیچیده می گردد. با این حال، استفاده از آن تنها به این مورد محدود نمی گردد. همچنین می تواند جهت کاهش تورم، نگاه داشتن مفصل صدمه دیده و یا هر قسمت از بدن که دارای یک آسیب داخلی باشد، محدود کردن حرکت قسمت آسیب دیده بدن برای جلوگیری از عوارض بیشتر و حتی برای نگه داشتن عضوی خاص در خلال انجام فعالیتهای فیزیکی به منظور جلوگیری از آسیب بکار رود.

تکنیکهای مختلفی برای باند پیچی وجود دارد، هر یک به طور خاص ناحیه بخصوصی از بدن و یا نوع خاصی از جراحت را مورد هدف قرار می دهند. اگر، برای مثال، در حال باند پیچی دست یا پا هستید، باید آن را بطور اریب در دست نگه داشته و آغاز به پیچیدن آن به دور آن عضو کنید، به طوریکه طرف بیرونی باند با قسمت درونی اندام بایستی در تماس باشد. به این منظور، بانداژ باید از قسمت درونی به سمت بیرونی پیچیده گردد. اگر چه نادر است، اما در برخی موارد، بانداژ از قسمت زیر به سمت بالا پیچیده می گردد.

فشار بر روی قسمتی از بدن که باندپیچی شده، باید یکنواخت باشد. سفت بسته شدن آن موجب ناراحتی می گردد. هنگامی که بستن باند را به اتمام رساندید، انتهای آن را می توانید با استفاده از یک گیره یا سنجاق قفلی و یا با شکافتن آن و بستنش دور اندام محکم کنید.

تکنیک های باندپیچی

معمولی ترین تکنیکهای بکار رفته در باندپیچی، شامل باندپیچی مدوّر (حلقوی) circular bandaging، باندپیچی مارپیچ spiral bandaging، باندپیچی مارپیچ یا ضربدر برگردان diverging spica bandaging، باندپیچی مارپیچ یا ضربدر بالارونده ascending spica bandaging و باندپیچی متناوب یا تکرارشونده recurrent bandaging می گردد. هر کدام از این روشها به همراه تصاویری از آنها در ذیل مورد بحث قرار گرفته است.

تکنیک مدور

از ساده ترین تکنیکهای باندپیچی است که در آن باند بر روی ناحیه آسیب دیده به صورت حرکت دایره ای پیچیده می گردد، به طوری که هر لایه به طور کامل بر روی لایه قبلی قرار می گیرد. همانطور که به سمت دیگر تکنیکها پیش می رویم، متوجه خواهید شد که بیشتر این تکنیکها با چرخشهای مدور آغاز و به اتمام می رسند، بطوریکه این کار به ثابت نگاه داشتن باند کمک می کند. این تکنیک بیشتر در قسمتهایی از بدن مورد استفاده قرار می گیرد که از محیط دایره ای یکسانی برخوردار باشند، مانند ساق پا، ساعد و یا انگشت.

تکنیک مارپیچ

مانند تکنیک مدور، در حقیقت تکنیک باندپیچی مارپیچ بر روی قسمتهایی از بدن که دارای محیط یکسانی هستند پیچیده می گردد. با این حال، این دو تکنیک برحسب روش بسته شدن باند و ناحیه تحت پوشش با یکدیگر تفاوت می کنند. برخلاف تکنیک مدور، که در آن هر لایه به طور کامل به وسیله لایه بعدی همپوشانی می گردد، در این تکنیک، هر لایه تنها به اندازه ⅔ لایه قبلی را می پوشاند. بر خلاف باندپیچی مدور، که در آن عرض باند با عرض پیچیدن آن یکی است، در تکنیک مارپیچ، بانداژ می تواند جهت پوشاندن تمام عضو بکار رود.

تکنیک مارپیچ برگردان

به آن باندپیچی مارپیچ معکوس هم می گویند. این تکنیک اغلب در قسمت هایی از بدن با محیط یا دور متغیر استفاده می گردد. اگرچه چرخشها مارپیچی هستند، بانداژ بر روی خود معکوس می گردد، به طوری که در قسمتهایی از بدن که اندازه دورشان فرق دارد، محکم قرار می گیرد. در این مورد، باید بعد از اولین چرخش، باند را محکم نمایید، آن را با انگشت خود نگه دارید و به سمت پایین معکوس نمایید. همین مرحله باید با هر چرخش تکرار گردد.

تکنیک مارپیچ بالارونده

همچنین با نام باندپیچی هشتی شکل (به شکل عدد 8 لاتین) شناخته شده است، تکنیک مارپیچ بالارونده مفیدترین تکنیک باندپیچی به تعداد میرود. در این روش، ابتدا بانداژ به وسیله یک جفت چرخش مدور در مفصل محکم می گردد، سپس به تناوب از بالا و زیر عضو، تقریباً شبیه به شکل 8 با هر چرخش دوبل رد می گردد. این تکنیک اغلب در مفاصلی مانند مچ دست، آرنج و یا مچ پا استفاده می گردد.

تکنیک متناوب یا تکرار شونده

در این مورد، بانداژ چندین مرتبه به دور خودش پیچیده می گردد؛ از این رو به این نام شناخته می گردد. این نوع باندپیچی از پیشانی آغاز می گردد به طوریکه با دو چرخش مدور آغاز می گردد. هنگامی که دوباره به پیشانی می رسد، محکم شده و از بالای سر به پشت سر برده می گردد. سپس، تا خورده و به سمت پیشانی آورده می گردد، و یک بار دیگر تمام راه را پشت سر می گذارد. هر چرخش به سمت چپ و راست اولین چرخش پیچیده می گردد تا تمام سر پوشانده گردد و آنگاه پس از پیچیدن آن به دور سر برای چندین مرتبه، محکم می گردد. غیر از ناحیه سر، باندپیچی متناوب، همچنین بر روی انگشت و یا عضو قطع شده مورد استفاده قرار می گیرد. شناخت مقدماتی از تکنیک های بستن بانداژ می تواند در مواقع اضطراری سودمندی آن را به اثبات برساند. ما به طور معمول باند را به روش دایره ای گره می زنیم به طوری که هر چرخش، چرخش قبلی را بپوشاند تا زمانی که باند محکم بسته گردد. در حالی که این روش نادرست نیست، اما به مؤثری دیگر تکنیکها نخواهد بود.منبع: راسخون