باورتان می گردد این عجایب هنری برای ده هزار سال پیش است؟! - آقای معلم

در این غار سه سبک دیده میشود که به نظر می رسد برای افراد مختلف در دوره های تاریخی فرق دارد. اما ویژگی متفاوت این سبک ها، قسمتی است که به غار دست معروف است. در این غار شما صدها جای دست رنگارنگ را مشاهده می کنید که در امتداد دیوارهای غار به هم چسبیده اند. قدمت این نقاشی ها به 5000 سال پیش از میلاد می رسد. اعتقاد بر این است که ساکنان غار، جای دست خود را با یاری رنگ در لوله هایی از استخوان بر دیواره غار حک می کردند. بیشتر آثار از دست چپ هستند، که این نشان می دهد که احتمالا لوله های اسپری را در دست راست خود نگه می داشتند. هنرمندان از رنگدانه های معدنی مختلف برای ساخت رنگ های متفاوت (اکسید آهن برای قرمز و بنفش، کائولینیت برای سفید، نوعی ژاروسیت برای زرد و اکسید منگنز برای سیاه و سفید) استفاده می کردند.

در این غار بعلاوه صحنه های شکار، نمادهای زندگی انسانی و حیوانی نیز یافت می شود که بیشتر آن ها به تاریخی قبل تر از طرح دست ها، یعنی چیزی حدود 7300 سال قبل از میلاد برمی شود. جامعه شکارچی-گردآورندگانی که در این غار ساکن بودند، این نقاشی ها را برای دنبال کردن شکار خود که در آن موقع بیشتر یک گونه از لاما بود می کشیدند. محبوب ترین وسیله شکار در آن موقع چیزی به نام بولا بود که مانند گرز می ماند با این تفاوت که سر آن توپ مانند است و به چیزی شبیه طناب وصل می شود. سومین رده از هنر نیز با نقاشی هایی که حیوانات و انسان ها را به تصویر کشیدند و به صورت مینیمالیستی بیشتر طراحی شده بودند، کشف شد که آن ها عمدتا با رنگدانه های قرمز کشیده می شدند.

در میان تمام این اشکال متنوعی از هنر غار، با مطالعه لایه به لایه آن ها، محققان نگاهی به زندگی کسانی که در غارها زندگی می کردند، انداختند و به این نتیجه رسیدند که آخرین آنها به وسیله اجداد مردم تهوئلچه، قبیله ای از سرخپوستان، که در صحرای پاتگونونی ساکن بودند، می رسد. این غار در ابتدا به وسیله محققانی در سال 1949 کشف شد و سپس مطالعات گسترده تری در دهه 1960 روی غار انجام گرفت. در سال 1999 این جاذبه یک میراث جهانی یونسکو اعلام شد.

استحکام

ویژگی های غار دست، شامل یک جاذبه باستان شناسی، محیط های اطراف و نمایش های هنری آن است که به آن ارزش جهانی داده است. عامل مهم معروفیت آن، عدم از بین رفتن نقاشی ها و طرح ها به خاطر عوامل و تهدیدهای محیطی است. زیستگاه اطراف این محوطه باستان شناسی دست نخورده و بکر است و دارای گونه ای مشابه حیواناتی است که حدود 10،000 سال پیش به طور کاملا هنری در غار نقاشی شده اند. این مورد بعلاوه در خصوص گونه های گیاهی نیز صدق می نماید.

این جا محیطی خاص و منحصر به فرد است که در هر دو سطح استانی و منطقه ای، ارزش زیادی برای جاذبه های طبیعی آرژانتین دارد. شرایط آب و هوایی خوب این غار (رطوبت کم، عدم منافذ نفود آب، سنگ های پایدار) تضمین عالی بودن شرایط حفاظت این غار می باشد که به پایدار بودن نقاشی ها منجر شده است. اگرچه رشد گردشگری در پاتاگونیا در سال های اخیر، موجب آسیب رساندن به این منطقه شده است. این آسیب ها شامل تخریب بعضی نقاشی های دیواری، حذف قطعات سنگ های رنگ شده، دست زدن به سطوح رنگی، انباشت گرد و غبار و زباله است. هرچند اقدامات صورت گرفته تاثیرات این عوامل را کاهش داده اند.

اصالت هنر ناب غار دست آرژانتین

صحت هنر سنگی غار دست غیر قابل انکار است. این جاذبه برای چندین هزار سال بدون تغییر مانده است در حالی که هرگز هیچ گونه باسازی یا مرمتی روی آن انجام نشده است. این غار در نیمه دوم قرن بیستم در جامعه علمی جهان بسیار محبوب گشت. کاوش های باستان شناسی این جا بسیار محدود است، بنابراین برای به دست آوردن حدبیشتر اطلاعات برای به دست آوردن تاریخ این غار، باستان شناسان تنها از لایه های موجود و نوع نقاشی ها و مصالح به کار رفته استفاده نموده اند.

کاوش های باستانی نشان داده اند که احتمالا این سایت قدیمی برای افرادی ساکن در منطقه بوده که در 10 هزار سال پیش زندگی می نموده اند. شواهد باستانی باعث شدند که ارتباط میان سطوح فرهنگی آن موقع و نقاشی ها مورد توجه قرار گیرد. صحت توالی تصویری نیز به وسیله تحقیقی جامع تأیید شد. توالی هنر غار دست مبتنی بر مطالعه دقیق همپوشانی، استفاده متفاوت از رنگ ها، حالت های مختلف حفاظت از آن و محل نمایش در بخش های مختلف توضیح داده شده است. ارتباط آن با سطوح مختلف فرهنگی این غار به وسیله ارزیابی کربن و شاخص هایی که ارتباط مستقیم با آن را نشان می دهد، مانند رنگدانه های معدنی یا به جای مانده قطعات نقاشی شده که از دیوار بیرون زده اند و در حفاری یافت می شود، مطالعه می شود.

این عناصر، همراه با شواهد تحقیقات دانشمندان از واقعی و اصیل بودن غار دست به عنوان نمونه منحصر به فرد یکی از اولین جوامع شکارچی-گردآورنده ای که در منطقه آمریکای جنوبی در هولوسن زندگی می کردند به شدت حمایت می نماید. غار دست آرژانتین حدود 24 متر عمق دارد و دهانه آن حدود 14 متر عرض دارد. درون غار شیبی صعودی را مشاهده می کنید که در ارتفاعی حدود 2 متر به پیش می رود.

منبع: whc.unesco.org